-
1 kraj
сущ.• государство• грунт• земля• край• местность• область• отечество• периферия• почва• провинция• родина• страна• суша• сфера• территория* * *1) (państwo) страна2) kraj (jednostka administracyjna) край (административная единица)kraina край (земля, территория)brzeg, skraj край (берег)* * *♂, Р. \kraju, мн. Р. \krajów 1. страна ž; край;\krajе neutralne нейтральные страны; ciepłe \kraje тёплые края; tęsknota za \krajem тоска по родине;
2. книжн. край;\kraj sukni подол платья+1. państwo, ojczyzna 2. skraj
* * *м, Р kraju, мн Р krajów1) страна́ ż; крайkraje neutralne — нейтра́льные стра́ны
ciepłe kraje — тёплые края́
tęsknota za krajem — тоска́ по ро́дине
2) книжн. крайkraj sukni — подо́л пла́тья
Syn:
См. также в других словарях:
kraj — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «obszar zamieszkany, określone terytorium stanowiące zazwyczaj całość państwową; państwo, ojczyzna» Obcy, ojczysty, rodzinny kraj. Kraje socjalistyczne, kapitalistyczne, neutralne. Tęsknota za krajem. Pracować dla… … Słownik języka polskiego
stan — m IV, D. u, Ms. stannie 1. blm «jakość, forma, postać, poziom czegoś, ilość czegoś, liczba kogoś w danym momencie, okresie; położenie, warunki, w których się ktoś lub coś znajduje» Stan faktyczny, liczbowy czegoś. Stan finansowy, majątkowy,… … Słownik języka polskiego
nosić — ndk VIa, noszę, nosićsisz, noś, nosićsił, noszony 1. «trzymając coś w rękach, na plecach lub w inny sposób, chodzić z tym (długo lub wielokrotnie); dźwigać» Nosić bagaże, paczki, skrzynie, toboły, walizki, ciężary. Nosić coś na plecach, na… … Słownik języka polskiego